گله

یه گله دارم ....

از دوستانی که در روزمرگی خودشون رو غرق میکنن و گاها فکر میکنن وبلاگ جاییه که هر چی زر دارن باید با لحن گلایه از خدا و مم لکت و رانندگان مم لکت باید توی اون بریزن

آقا رحمی به دل ما بکنین ... حالا اگه من نیام و زر هام رو برای شما بزنم یعنی دل بی غمی دارم ؟

نه جانم ... از بچگی بهمون گفتن که اطرافیانت چه گناهی دارن که تو زندگی به کامت نیست؟

عزیز دل خواهر هر چی زر داری بریز روی یه صفحه کاغذ بی کاره و آتشش بده ببین چه حالی میده ...

یا ریز ریزش کن که حرکتش هم ورزشی باشه برای عضلات دستت....

بعد یه شربت آبلیمو خنک یا یک لیوان خطمی دبش نوش جان کن...

بعد بشین پای کامی و وبلاگت رو آپ کن .... عیبی نیس که روحیاتت رو به نمایش بذاری ولی نه وقتی که به قول خانداشم قبض برقت رو از لای در سر دادن تو...

وقتی که حس نوشتن داری و میخوای قلمت رو به نمایش بذاری بنویس .... گله میخوای بکنی بکن... زر میخوای بزنی بزن .... ولی بعد از اون لیوان خطمیه که گفتم .... رحمی به دل بیچاره ما بکن ....

.....

های های های ریختم بیرون ....

هیشکی نیست یه لیوان خطمی دست من بده ؟